'Düşe kalka geçtik o yollardan, azıcık da yorulduk aslında'

Uzun zaman sonra beni bu blog'un başına oturtan şey bu şarkı sözü. Nereye olduğunu bilmediğimiz bir yolda, dönüşleri dahi bilmeyip sinyal veremediğimizden, bir sürü duyguyla çarpışıyoruz. Bazılarından aldığımız hasarları önemsemeyip yolumuza devam ediyoruz. Kendimize dahi söylemiyoruz hasar kaydı oluşmasın diye. Düşüyoruz kalkıyoruz ama hiç çaktırmıyoruz. 

Bazen de bir deniz manzarasında hem yüreğimizi hem direksiyon hakimiyetimizi bırakıyoruz. Yeniden yolumuza devam etmek de bir tercih meselesi. Yolda başka güzellikler var mıdır yoksa bu dünyanın en güzel manzarası mıdır bilmiyoruz. Benim bu soruya kendim için şöyle bir cevabım var. Her gün bu manzara da sizin için çabalayıp üzerindeki kara bulutları dağıtmaya çalışıyor, her gün güneşin sizin için doğmasını sağlıyor,  yağmurlu bir günden sonra sizden gökkuşağını esirgemiyorsa orası dünyanın en güzel manzarasıdır. Eğer hala manzaranızı bulamadıysanız, yol güzelliklerle dolu. Ha eğer bulduysanız da dörtlülerinizi kapatma cesaretini gösterip müsait bir yere park edin. Çünkü bu manzara dünya üzerinde hem nefesinizi kesecek, hem de size derin derin nefes aldıracak tek yer.