Ağlama Duvarı: Dünya Dursana!

 Az önce kronometrem açık zamana karşı bir iş yaparken, elim sayacı durdurmaya gitti. Biraz dinlenmek, soluk almak istedim. Size de oluyordur mutlaka. Filmlerin heyecanlı sahnelerini de tek başımayken izleyemem ben mesela. Durdururum, olabilecek tüm ihtimalleri düşünüp öyle izlemeye devam ederim. Keşke hayatı da bi durdurabilsek, bi soluklansak.. Kafamızda bütün planlarımızı oluşturup, her şeyi iyice ölçüp tartıp öyle devam edebilsek.. Şu an kronometre duraklatılmış bir vaziyette yeniden başlatmamı bekliyor, ama inanın bu duraklattığım sürede hiç dinlenmeye vakit bulamayıp bu yazıyı yazmaya koyuldum. Çünkü biliyorum ki kendi sayacım akmaya devam ediyor.. Ne kadar bağdaştırırsınız bilmiyorum ama çok fazla beğendiğim bir söz var. 'Dün intihar etmiş olsaydın, bugün ne kaçırmış olacaktın?' Biliyorum içinde bulunduğumuz dönem dolayısıyla hevesimiz yok, önümüzü göremiyoruz, umudumuz yok. Ama ben ara ara bu soruyu kendime soruyorum ve aldığım cevaplardan hiç memnun değilim. Umuyorum ki bu yazıdan sonra, önce kendimde sonra sizde ufak da olsa bi ışık yakıp, her günümüzü kaçırdığımıza üzülmeye değer yapabiliriz. Zamanı durduramasak da aslında tamamı bize ait olan, başkalarına, başka işlere harcadığımız vaktimizden biraz da olsa kendimize ayırabilir, hayat ve geçip giden zaman bizi nakavt etmeden aldığımız kısa molalarla maçın seyrini değiştirebiliriz. Şu kısacık, kimlere karşı oynadığımızı asla bilmediğimiz boks maçında kimsenin size havlu attırmasına izin vermeyin. Ha bir de arkanızı dönüp tribüne baktığınızda sizi destekleyen birkaç çift göz göreceksiniz, onlara sıkı sıkı sarılın. Varsın dünya durmasın, biz de onunla birlikte dönmeyi öğreniriz.